adminHet was 2e pinksterdag 2019. We hadden de hele dag volgepland met mensen helpen. ‘s morgens eerst bij een vriendin een kast helpen sjouwen, daarna door naar vrienden om te helpen klussen en nog daarna naar andere vrienden om te kijken naar hun nieuwe huis. Vol goede moed gingen we op pad en ik zat lekker in de auto even met mijn ogen dicht om mijn energie goed bij mezelf te houden. Er kwam een hele harde klap en de wereld leek even stil te staan. Ze zeggen weleens dat je leven dan aan je voorbij trekt op momenten dat je in levensgevaar bent. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet precies meer weet. Opeens hoorde ik iemand heel hard schreeuwen in de auto en bleek ik dat zelf te zijn. Totaal verward, in paniek en onveilig voelde ik me. Mijn man die reed, had de auto met grote snelheid van achteren zien naderen terwijl wij net stilstonden en kon niets doen.
Bijzonder hoe die mechanismes in ons lichaam werken
Hoe geschrokken hij ook was, hij stapte uit en ging bij het meisje kijken die ons had geraakt. Ik daarentegen was nog teveel van streek en zat als verlamd in de auto tot ik al trillend op mijn benen uit de auto stapte. Het betreffende meisje had een niesaanval gehad en had ons niet op tijd gezien. Alle 3 hadden we direct fysieke klachten. Omdat het vlak voor een huis gebeurde kwamen de bewoners ons helpen en kreeg ik geloof ik wat water om wat rustiger te worden. Na het uitzoeken en invullen van papieren moesten we toch weer weg. Maar alles wat we hadden gepland konden we per direct afzeggen. Ik weet nog dat ik mijn vriendin belde om te zeggen dat het niet ging lukken, omdat we waren aangereden en hoe schuldig ik me voelde dat ze nu met een kast opgescheept zat, omdat ik haar niet kon helpen. Maar het ging gewoon niet. Ik had direct ook pijn in mijn nek, maar de huisartsenpost vond het niet nodig dat ik langs kwam. Ik bleef last houden, slecht slapen, kon me niet concentreren en was hondsmoe. Bij de fysio en osteopaat was het vrij duidelijk, ik had een whiplash. Maar ja ik ben ondernemer dus de boel moest blijven draaien vond ik. Een paar dagen heb ik rust gehouden en mijn sporten aangepast. Dat mijn hele zenuwstelsel van slag was en ik volledig in overleving was geschoten had ik toen nog niet door. Mijn hoofd vond dat ik me maar niet moest aanstellen en ik ging door, de signalen van mijn lichaam negerend, want daar was ik goed in geworden in de loop der jaren. 6 weken na het auto ongeluk gebeurde er weer iets waardoor ik echt wakker geschud werd en wat het begin werd van een reis naar binnen.
mijn interesse naar de gevolgen van trauma was gewekt.
Ik hielp weer een goede vriend met naar de bouwmarkt gaan, nee ik zou niet sjouwen, maar lopen kon ik toch wel (hallo oude overtuigingen van niet zeuren en sterk zijn). Dan ging ik maar mee voor de gezelligheid. Bij hem aangekomen ging het mis, ik zou alleen maar de platen vasthouden en dacht dat ik goed bezig was door te luisteren naar mijn lichaam. Maar er verschoven wat platen en ik werd onderuit gehaald door het leven met de platen bovenop mij. Ik was letterlijk en figuurlijk uit balans geraakt en dat werd me pijnlijk duidelijk door het gekneusd stuitje wat ik aan dit ongeluk over hield. Het stuitje wat zo belangrijk is als het gaat om aarden, de eerste chakra wat zorgt voor een veilige bedding, dat je er mag zijn in het leven. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt, wie niet luisteren wilt moet maar voelen.
Ik werd compleet stil gezet, met een whiplash en een gekneusd stuitje. Het intensieve sporten van 5x per week ging niet meer. Toen ik het sporten weer rustig oppakte stond er op mijn persoonlijke sportschema als doel revalideren, dat was even slikken. Want ik wilde door, mijn hoofd wilde overduidelijk meer dan wat ik kon. Wat ik toen nog niet wist, maar veel later pas merkte is dat er trauma in mijn lichaam is opgeslagen door de 2 ongelukken. Een auto ongeluk is Shocktrauma: wat wordt veroorzaakt door een schokkende ervaring. Trauma betekent letterlijk wond of verwonding. Net als dat er soorten lichamelijke verwondingen zijn, zoals een schaafwond en een brandwond, zijn er ook verschillende psychische wonden te onderscheiden. Ik ben gaan gillen en de connectie met mijn lichaam verloren, ik dissocieerde en ging uit mijn lichaam. Ik zag mezelf vanaf een afstand. Dat ik al heel mijn leven lang in deze overleefstand stond, wist ik toen nog niet echt. Dissociatie zou je kunnen zien als een verdedigingsmechanisme dat je beschermt tegen te veel prikkels. Je hersenen schakelen een stuk van je bewustzijn uit, bijvoorbeeld je emotie, omdat het te veel dreigt te worden. Maar ook zonder trauma’s kun je flink dissociëren, bijvoorbeeld samenhangend met paniek en stress.
Ik werd uitgenodigd om weer echt te gaan voelen
De aanrijding, de val en de bijbehorende klachten brachten me weer letterlijk terug op aarde, bij mezelf, in mijn lichaam. Door de pijn die ermee gepaard ging, moest ik echt leren voelen in mijn lichaam, wat het nodig had en werd ik teruggezet op 0. Dat deed me heel erg denken aan de chronische vermoeide periode van jaren die ik kreeg toen ik 20 was. Dat was uiteraard ook weer een trigger en ik was bang dat ik nooit zou herstellen. Ook werd er oud trauma geactiveerd, door de klap is het een soort van “losgeschoten” waardoor mijn reactie intenser was, mijn lichaam herinnerde zich de eerdere ervaringen van pijn, ook al had ik er geen herinneringen in mijn hoofd aan. Ons lichaam is heel wijs en als je de opgeslagen ballast, stress en trauma’s uit je leven nooit echt verwerkt, maar altijd onbewust wegstopt, trekt het lichaam op gegeven moment aan de bel. The issue is in the tissue zeggen ze weleens en dat heb ik toen ook echt ervaren. Ons bindweefsel slaat heel vaak stress op en daar krijgen we dus weer spierspanningen en andere vage klachten door. De whiplash en het gekneusde stuitje zijn goed genezen inmiddels, al heb ik nog vaak last van mijn nek en merk ik het regelmatig aan mijn bekken. Het is een signaal van mijn lichaam dat ik steeds beter ga herkennen. Het geeft aan dat ik weer terug naar binnen mag, de buitenwereld even mag laten, zonder me schuldig te voelen dat ik te weinig doe. Want door mijn HSP ervaar ik prikkels intenser en verwerk ik ze ook diepgaander, zo ook dit soort ingrijpende gebeurtenissen, die dus hun sporen hebben achter gelaten. Als hoogsensitief persoon heb je vaak meer tijd nodig om weer te resetten en te helen. Het mooie is wel dat het me daardoor nog bewuster heeft gemaakt wat trauma in ons lichaam doet en ook hoe je je weer veilig in jezelf kunt voelen. Of je nu een auto ongeluk hebt meegemaakt, een onveilige jeugd hebt gehad of een andere ingrijpende gebeurtenis die een trauma heeft veroorzaakt, ik geloof dat het altijd mogelijk is om te helen. Om weer in verbinding met je lichaam te komen en te voelen dat je veilig bent. De signalen van je lichaam te herkennen en ernaar te handelen. Zodat je uit de overleving kan komen en je jouw leven leidt zoals jij dat wilt zonder angstklachten, hartkloppingen of (chronische) overprikkeling. Somatische oefeningen en regulatietechnieken om het zenuwstelsel te resetten zijn hierin heel belangrijk, want veel overprikkeling kan hiermee verminderd worden. Wist jij dat een te actief zenuwstelsel in het lichaam bijdraagt aan meerdere uitbreidende klachten? Tinnitus, astma, vermoeidheid, slechte concentratie, geheugenverlies, gejaagdheid, onrust, piekeren, hartkloppingen, slecht inslapen of moeilijk kunnen doorslapen en vroeg wakker zijn, veel dromen, paniekaanvallen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Door goed stil te staan bij de impact van een gebeurtenis op je lichaam en zenuwstelsel geef je jezelf de ruimte om het te doorvoelen en zo te verwerken. Iedereen heeft daar weer iets anders voor nodig. Opgeslagen stress zal zich pas loslaten wanneer het lichaam daar de ruimte voor krijgt.
Een lichaamsgerichte benadering kan fijn zijn
Dus merk je dat je door een of meerdere gebeurtenissen al langere tijd vastzit in een overlevingsstand, ben je snel en vaak overprikkeld of vermoeid, heb je een vol hoofd en/of herken je een van bovenstaande klachten dan kan een lichaamsgerichte benadering fijn zijn voor je. In mijn Krachtig Sensitief traject kijk ik altijd op een holistische manier naar je klachten. Zo krijg je inzicht in jouw HSP profiel en leer je je hoogsensitiviteit meer als Kracht te gaan zien, werken we aan mindset, doen we (somatische)oefeningen, leer je je lichaam signalen te herkennen en krijg je technieken aangereikt om meer rust, ontspanning en veiligheid te ervaren in jezelf. Vanaf december 2024 start ik met de opleiding lichaamsgerichte traumacoaching, om jou nog meer tools te kunnen aanreiken in verzachting en heling. Plan gerust eens een gratis Balance your life kennismakingssessie om eens te onderzoeken of mijn werkwijze past bij jou.
.
